zondag 27 februari 2011

Alle eendjes zwemmen in het water....

Vanmorgen ben ik met droge voeten weggegaan naar de kerk in San Nicolas.
Bij Pos Chiquitto begon het te regenen, eerst zachtjes later harder en harder, het werd steeds meer, ook de plassen werden steeds groter, ze waren niet echt diep, behalve de laatste. Maar dat is de laatste altijd. Midden in plas begaf de auto het, de auto was een eendje geworden zonder zwembaden en dat kon hij niet hebben. De auto naar de kant geduwd, dit viel niet mee in mijn eentje. En jawel hoor daar stopte een grote rode pick-up. Hij zei stap in, dan duw ik jou naar de kant. Dat was wel heel aardig van hem, maar hij bleef zelf in de auto zitten. En jahoor daar voelde ik een heel zacht duwtje tegen de achterkant van mijn auto en daar werd ik netjes aan de kant afgeleverd.

Ik geprobeerd om de auto te starte, hij deed het niet. Hij zei je moet hem de tijd gunnen om droog te worden dan gaat hij het straks vast weer wel doen. Mijn redder in nood heeft mij bij de kerk afgezet en daar kwam ik als een verzopen katje binnen lopen met blote voeten. (ik was overigens niet de enigste met natte voeten).
Iedereen zei dat kom straks wel goed na kerktijd, we helpen je wel. Daar heb ik me ook geen moment zorgen over gemaakt. Het is een behulpzaam volkje

Tijdens de kerkdienst werd het droog, zo kon mijn auto lekker opdrogen.

De dominee had overigens een mooie begrijpelijke preek, over de weg naar Jeruzalem.

Na de kerkdienst met startkabels in de weer geweest en aangesleept, niets mocht baten. Toen de auto maar gesleept naar het huis van de dominee. Daar was mij koffie aangeboden.
De auto bleef het niet doen, toen de Roadservice maar gebeld. Hij kon ook niets betekenen voor ons, het was een probleem voor de garage (en deze werken vandaag niet). Waarschijnlijk iets met de startmotor of de toevoer van benzine. Ik weet het niet, ben ook niet zo heel erg technisch aangelegd. Dat alles gebeurde voor driekwart in de stromende regen.

Inmiddels ben ik thuis afgezet door Frits en Jantine en morgen maar verder met de auto aan de gang. Zometeen worden we door onze benedenbuurman, de marinier naar het werk gebracht en vanavond worden we door collega's weer thuis afgezet.

Thuis maar lekker droge kleding aangetrokken, maar nu mis ik mijn warme douche. Daan had lekkere koffie gezet, dat was ook hartverwarmend.

Nu een paar dagen later en na heel wat telefoontjes en regelwerk, hebben we nu een tijdelijke auto. Hier is onze hele maandagochtend aan op gegaan.
Uiteindelijk is het als volgt gegaan. Nu de echte roadservice gebeld. Het bleek dat we van de garage niet het nieuwe nummer hadden doorgekregen van de nieuwe roadservice. Een afspraak gemaakt met de chauffeur om onze auto op te halen. Maar nu moesten wij er nog komen. Een taxi gebeld. Met de taxicentrale een prijs afgesproken. En hij is gekomen. Halverwege de rit bedacht de chauffeur ineens ik moet het nog over de prijs hebben. Het was nu ongeveer het driedubbele van wat wij afgesproken hadden. Hier gingen wij uiteraard niet mee akkoord. Hij wilde ons terugbrengen naar ons huis, maar ook dat vonden wij niet goed. Ik zei daar is onze plek van bestemming. Hij bellen met zijn baas en toen Danielle weer bellen. Uiteindelijk hebben wij ietsjes meer betaald dan de afgesproken prijs. Wat bleek, ze hanteerden allebei een andere tarievenlijst. Maar dat is echt ons probleem niet.

De chauffeur met de sleepauto stond ons al op te wachten. De auto werd opgeladen en wij mochten meereden. Dit was wel een heel aardige chauffeur. Bij de garage duurde het even, maar nu hebben we een mooie auto. Ze zeggen mooi rood is niet lelijk, maar onze auto is ook echt niet lelijk. Hij rijd goed en nu maar afwachten wat ze met onze witte auto gaan doen.
Wij vinden het wel prima om in deze auto te blijven rijden.

Ik begreep van Danielle dat er mensen zijn met een hoge bloeddruk omdat dit verhaal nog niet klaar geschreven was. Ik zou zeggen maken jullie je niet druk, dat doe ik ook niet. Is nergens voor nodig. Bijna alles komt altijd weer goed. Is het vandaag niet dan morgen of overmorgen wel.
Ik zou zeggen doe alles poko-poko. Dit tempo is gewoon goed voor iedereen!!

6 opmerkingen:

  1. 'Achter-de-schermen-info': Andrea kwam met een grote lach op haar gezicht het huis binnen lopen toen ze door Frits en Jantine afgezet werd. Ze genoot er stiekempjes wel van. Ze had weer een leuk verhaal te vertellen aan jullie!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dus jullie auto werd een eendje die Andrea in haar eentje probeerde weg te duwen?
    Zou de auto extra hard zijn gesleten door het vele gebruik in de afgelopen week?
    Waren wij toch mooi op tijd weg. Een dagje later en wij hadden het vliegtuig gemist.
    Fijn dat het zo gelopen is .....

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Haha, laten ze daar in Verwegistan ook eens een aar goede auto's verhuren. Wow, wat een brik zeg.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Zeg 'poko poko-dame', ga je iedereen nog vertellen of de eendjes op het droge zijn aangekomen? (Maw: maak jij je verhaal nog af?) Houdt ze allemaal niet te lang in spanning, slecht voor de bloeddruk...

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Spanning is op zijn tijd ook weleens goed.
    En de term poko-poko bevalt mij inderdaad erg goed.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Collega's in het Diak, dat wordt nog wat om Andrea over 3 maanden weer in het Nederlandse werkritme te krijgen...

    BeantwoordenVerwijderen