Vrijdag maar opnieuw ziek gemeld voor het weekend. Ik voelde me steeds beroerder worden. Mocht eigenlijk ook niet werken van mijn collega's.
Maar goed wat nu: het hoesten werd steeds meer, mijn stem steeds minder.
Goede raad is duur, en ja hoor daar kwam de oplossing van mijn buurvrouw (zij is ars-ass) ga naar de SEH en vraag daar om een antibioticakuur. Zo gezegd zo gedaan. Ik ben daar naar toe gegaan, heb mijn leesboek meegenomen. Aangezien je daar soms nogal wat uurtjes in de wachtkamer moet doorbrengen.
Laat ik maar even bij het begin beginnen. Omdat je hier niet als bewoner van het eiland staat ingeschreven moet je eerst 160 Arubaanse florin betalen. Ja jullie lezen het goed, voordat je uberhaupt al een dokter hebt gezien moet je gewoon betalen. Op zich wel goed systeem, ik denk dat ze dit hebben opgezet voor alle amerikaanse toeristen. Ondertussen ben ik een keertje bij de SEH - verpleegkundige geweest, die de vepleegkundige anamnese afneemt. Daarna wordt je weer terugverwezen naar de wachtkamer en moet je op je beurt wachten. Spoedgevallen gaan hier ook voor. Op zich heb ik niet zo lang moeten wachten een uurtje maar, toen werd ik mee naar binnen genomen. Daar wordt je onderzocht door de arts, gaan ze overleggen met hun supervisor. Dat is niet nieuw, gebeurt in nederland ook...
Dan gaan ze een behandelplan opstellen, wat is het beste. en wat gaat mij het beste helpen.
Uiteindelijk nadat ik 2 uurtjes daar heb doorgebracht op de SEH (excl. het uur wachten), ging ik bijna met een recept weer naar buiten. Maar goed hier werkt het altijd net weer iets anders dan je gewend bent.
Eerst betalen voor alle verrichtingen en dan krijg je alle papieren en het recept mee. Ik heb zelfs een kopie van het medisch dossier meegekregen, dat schijnt hier de gewoonte te zijn.
Met het recept naar de botica (apotheek), ook daar weer eerst betalen voordat je de medicijnen meekrijgt. Ik heb nu een antibioticakuur gekregen voor 7 dagen. En nu maar hopen dat het helpt. De koorts is nog niet weg, maar daar kan paracetamol wel voor helpen.
Al met al was het een enerverende middag. Ben om kwart over twee weggegaan en was tegen half zeven pas weer thuis....
Het is vreemd om zo het ziekenhuis van de andere kant te bekijken. Collega's en artsen ken je, wat het allemaal ook wel heel speciaal maakt. Ondanks dat krijg je toch geen voorkeursbehandeling....
Ik heb de vorige berichten nog wat aangevuld, deze waren namelijk nog niet helemaal compleet.
Bij ons in Nederland heerst ook de griep, dus ik zou voorlopig maar niet overwegen om onze kant uit te komen. Maar misschien was je dat ook nog niet van plan .....?
BeantwoordenVerwijderenDat waren wij niet echt van plan, nee...
BeantwoordenVerwijderenWe komen nog lang niet terug. Hebben het hier veel te goed naar ons zin.
BeantwoordenVerwijderenEn wat betreft het ziek zijn, tja hou de griepbacillen maar in Nederland, dat lijkt me beter. 2 weken ziek zijn, vind ik wel genoeg...
Wat naar dat je zo ziek was Andrea... maar het verhaal van de SEH was wel weer komisch! Sorry hoor!
BeantwoordenVerwijderenFijn dat je zo genoten hebt van het bezoek van je ouders en dat zij ook genoten (aan de foto's te zien). Tof hoor, dat ze nog een reis maken hierna.
Lachen dat je pa allerlei klusjes ging doen....
Hoop dat je je weer wat beter voelt en wat bruiner bent (!!!) en dank voor je leuk verhalen steeds.
xx Marijke
Haha, die vader van je kan het ook echt niet laten he. Altijd maar bezig willen blijven. Ik zou gewoon een lijstje maken voor als hij zo weer op de terugreis langskomt. Misschien dat hij dan nog eventjes tijd heeft voor een nieuw klusje.
BeantwoordenVerwijderen