Afscheid nemen...

De laatste dagen hier zijn volgepland...
Wel raar hoor, dat dat hier ook zomaar kan.
Het begon afgelopen maandag al. De wekker ging om iets over zevenen. Ik wilde heel graag op tijd bij de WEB en de Elmar zijn (water- en electriteitsbedrijf), je kan hier soms uren moeten wachten. Op internet had ik al gelezen dat je een paar dagen van tevoren moest gaan. Je moet hier persoonlijk alles opzeggen (per telefoon of internet kan niet).
Gelukkig was het niet erg druk, maar bij de eerste waar ik vrij snel aan de beurt was, ging het ongeveer als volgt:
Nee mevrouw dat kan nu niet, u moet vrijdag persoonlijk terugkomen met uw ID, de meterstand (ik had deze al wel bij me) en geld. Als u het nu wilt, doen heb u de rest van de week geen water meer. En dat is met deze temperaturen hier ook geen optie.
Dus dan maar weer terug, en naar de volgende hier idem dito.
Weer een ervaring rijker, maar mijn lijstje was toen nog niet korter geworden. Gelukkig was ik met anderhalf uur weer thuis. Morgenochtend ons geluk nog maar eens proberen.

Morgen (vrijdag) is het wel iets drukker voor ons, eerst weer langs de WEB en de Elmar, dan de borg ophalen bij onze huisbaas en dan naar de bank om de rekening op te zeggen. Hebben we dit allemaal gedaan, gaan we brunchen op strand. Ik vind dat we dat wel verdiend hebben. En dan nog een poosje relaxen op strand. Naar huis, waar onze koffers inmiddels gepakt zijn.

De laatste dagen heb ik van veel dingen afscheid moeten nemen.
Ik denk dan aan mijn crocs, die echt niet meer mee naar Nederland gaan. Veel kleding, mijn badhanddoek die nu alleen maar bestaat uit zand en zout. Hij is echt niet meer schoon te krijgen. Dat doet me wel wat hoor, hij heeft al zoveel meegemaakt, is al in zoveel landen geweest. Maar het is nu genoeg geweest, hij gaat morgen na mijn laatste strandbezoek, de vuilnisbak in.
De huishoudelijke spullen die we hier gekocht hebben, gaan ook niet mee naar Nederland, behalve onze koffiepot en de grote fluitketel. Gelukkig hebben we voor deze apparaten nog een plekje gevonden in onze koffers die bijna leeg zijn...
Echt alles wat we over hadden is naar onze vrienden gegaan, zij weten hier wel raad mee. Onze buren waren ook aan het opruimen, daar hebben we ook alles van gekregen, en hebben dat ook maar aan hun gegeven.

Vandaag ook afscheid genomen van mijn kleine stoere riddertjes. Eva rende direct al op me af, kreeg een dikke knuffel en zelf wilde ze ook wel geknuffeld worden. Matthias had direct veel te vertellen tegen Danielle (overigens weten ze wel de juiste personen uit te zoeken). Sinds een week ongeveer hebben ze een lief hondje, maar gisteren was Matthias boos op Bobbie. Hij had namelijk hun schildpad doodgebeten. Maar hij vond hem toch nog wel lief hoor.
Gelukkig komen ze binnenkort naar Nederland, zodat we onze stoere riddertjes nog kunnen zien.

Deze week zijn we regelmatig uit eten geweest, heerlijk. We hadden geen zin meer om te koken. Gisteravond in een heel sjiek restaurant, flying fishbone. Heerlijk op het strand, je mag hier zelfs met blote voeten aan tafel zitten. Ongelooflijk, 1 van de toprestaurants, moet je maar eens in Nederland proberen, je wordt daar gelijk op je vingers getikt.
Bij de service zit gratis muggenspray inbegrepen.

En wat we natuurlijk ook gedaan hebben, is bijna elke dag naar strand geweest, lang of soms maar heel even.

Vanavond, gaat ons vliegtuig richting Nederland (OR 0364, vluchtnummer).
Ik hoop iedereen weer snel te zien en te spreken, een hartelijke groet uit Aruba.

Mijn arubaanse telefoon (incl telefoonnummer) neem ik mee naar Nederland, weet alleen nog niet of mijn nederlandse mobiele nummer (o6-22237123) werkt. Ik zou zeggen probeer maar gewoon. Mijn vaste telefoon en internet, werkt waarschijnlijk pas vanaf 3 juni.