Weer in Nederland

Zaterdagmiddag ben ik weer aangekomen in Nederland.
Koud dat het is en was, 20 graden verschil dat is niet niks. Je zou er ziek van worden.
Vandaag zijn het betere temperaturen, boven de 25 graden.


Het is weer fijn om iedereen weer te zien en te spreken. Ook deze week staan er nog verschillende bezoekjes gepland. Niet teveel, dat is niet goed, het moet allemaal nog een beetje relaxed, vanwege mijn jetlag. Overdag willen slapen en 's nachts niet kunnen slapen. Hoe kan je dat veranderen?

Ik ben nu bij mijn ouders aan het internetten. In Utrecht heb ik nog geen internet, dat duurt nog even. Is op zich ook wel lekker rustig hoor, kan je lekker genieten van je mooie, schone, grote huis.

Vandaag voor het eerst sinds zeer lange tijd een oer-hollandse maaltijd gegeten. Gekookte aardappelen met wortelen en snitzel, wat wil je nog meer. Hoewel het Arubaanse eten mij ook goed beviel.

Iedereen een hartelijke groet en tot ziens!

Afscheid nemen...

De laatste dagen hier zijn volgepland...
Wel raar hoor, dat dat hier ook zomaar kan.
Het begon afgelopen maandag al. De wekker ging om iets over zevenen. Ik wilde heel graag op tijd bij de WEB en de Elmar zijn (water- en electriteitsbedrijf), je kan hier soms uren moeten wachten. Op internet had ik al gelezen dat je een paar dagen van tevoren moest gaan. Je moet hier persoonlijk alles opzeggen (per telefoon of internet kan niet).
Gelukkig was het niet erg druk, maar bij de eerste waar ik vrij snel aan de beurt was, ging het ongeveer als volgt:
Nee mevrouw dat kan nu niet, u moet vrijdag persoonlijk terugkomen met uw ID, de meterstand (ik had deze al wel bij me) en geld. Als u het nu wilt, doen heb u de rest van de week geen water meer. En dat is met deze temperaturen hier ook geen optie.
Dus dan maar weer terug, en naar de volgende hier idem dito.
Weer een ervaring rijker, maar mijn lijstje was toen nog niet korter geworden. Gelukkig was ik met anderhalf uur weer thuis. Morgenochtend ons geluk nog maar eens proberen.

Morgen (vrijdag) is het wel iets drukker voor ons, eerst weer langs de WEB en de Elmar, dan de borg ophalen bij onze huisbaas en dan naar de bank om de rekening op te zeggen. Hebben we dit allemaal gedaan, gaan we brunchen op strand. Ik vind dat we dat wel verdiend hebben. En dan nog een poosje relaxen op strand. Naar huis, waar onze koffers inmiddels gepakt zijn.

De laatste dagen heb ik van veel dingen afscheid moeten nemen.
Ik denk dan aan mijn crocs, die echt niet meer mee naar Nederland gaan. Veel kleding, mijn badhanddoek die nu alleen maar bestaat uit zand en zout. Hij is echt niet meer schoon te krijgen. Dat doet me wel wat hoor, hij heeft al zoveel meegemaakt, is al in zoveel landen geweest. Maar het is nu genoeg geweest, hij gaat morgen na mijn laatste strandbezoek, de vuilnisbak in.
De huishoudelijke spullen die we hier gekocht hebben, gaan ook niet mee naar Nederland, behalve onze koffiepot en de grote fluitketel. Gelukkig hebben we voor deze apparaten nog een plekje gevonden in onze koffers die bijna leeg zijn...
Echt alles wat we over hadden is naar onze vrienden gegaan, zij weten hier wel raad mee. Onze buren waren ook aan het opruimen, daar hebben we ook alles van gekregen, en hebben dat ook maar aan hun gegeven.

Vandaag ook afscheid genomen van mijn kleine stoere riddertjes. Eva rende direct al op me af, kreeg een dikke knuffel en zelf wilde ze ook wel geknuffeld worden. Matthias had direct veel te vertellen tegen Danielle (overigens weten ze wel de juiste personen uit te zoeken). Sinds een week ongeveer hebben ze een lief hondje, maar gisteren was Matthias boos op Bobbie. Hij had namelijk hun schildpad doodgebeten. Maar hij vond hem toch nog wel lief hoor.
Gelukkig komen ze binnenkort naar Nederland, zodat we onze stoere riddertjes nog kunnen zien.

Deze week zijn we regelmatig uit eten geweest, heerlijk. We hadden geen zin meer om te koken. Gisteravond in een heel sjiek restaurant, flying fishbone. Heerlijk op het strand, je mag hier zelfs met blote voeten aan tafel zitten. Ongelooflijk, 1 van de toprestaurants, moet je maar eens in Nederland proberen, je wordt daar gelijk op je vingers getikt.
Bij de service zit gratis muggenspray inbegrepen.

En wat we natuurlijk ook gedaan hebben, is bijna elke dag naar strand geweest, lang of soms maar heel even.

Vanavond, gaat ons vliegtuig richting Nederland (OR 0364, vluchtnummer).
Ik hoop iedereen weer snel te zien en te spreken, een hartelijke groet uit Aruba.

Mijn arubaanse telefoon (incl telefoonnummer) neem ik mee naar Nederland, weet alleen nog niet of mijn nederlandse mobiele nummer (o6-22237123) werkt. Ik zou zeggen probeer maar gewoon. Mijn vaste telefoon en internet, werkt waarschijnlijk pas vanaf 3 juni.

Relaxed...

Danielle en ik hebben ons vandaag super laten verwennen...

Eindelijk zijn we op Palm Island geweest, om te snorkelen, te zonnen, te relaxen en voor een super massage. Heerlijk.

Ik zal niet te veel vertellen, de foto spreekt voor zich denk ik. Met 31 graden, een heerlijke zon, warm water en een ligstoel. Voor verkoeling zet je je stoel gewoon in het water. No problem!

Niet meer poko-poko....

Geen tijd meer om op mijn weblog te schrijven, geen tijd meer om te zwemmen. Dat kan gewoon niet. Wat is er aan de hand?

De laatste week is het hier druk, overal achteraan bellen om onze laatste papieren geregeld te krijgen en alles op te zeggen wat we hier geregeld hebben.
Als eerste heeft het mij heel wat telefoontjes gekost om onze jaaropgave van dit jaar te krijgen. Na 4 weken was hij klaar en toen vertelde ze er nog even bij, dat we ook nog een bewijs moesten hebben van onze particuliere verzekering in Nederland, anders moeten we alsnog bij de belastingdienst hier premie over betalen... Gr.... Had ze dat ook niet even eerder kunnen zeggen. Maar goed, na 1 telefoontje was dit geregeld en als het goed is ligt dit vandaag op de afdeling.

Morgenochtend naar de belastingdienst, dat wordt een nummertje trekken en dan maar wachten totdat je aan de beurt ben. We gaan echt supervroeg. Ik ga Danielle uit de nachtdienst ophalen en dan gaan we direct. Het schijnt dat hij al om 7 uur of 7.30 uur open is. Ben benieuwd.

En dan volgende week echt de allerlaatste dingen regelen. Water en electriteit, ook hier moet je weer persoonlijk naar 2 verschillende kantoren om het op te zeggen en dan na 2 dagen weer terug om je borg op te halen. Ik ga toch maar kijken of dit in 1x geregeld kan worden of de huisbaas gaat de borg terughalen en dat wij deze borg met onze andere borg van het appartement terugkrijgen.

Want volgende week willen we toch nog wel een relaxte week hebben hoor, elke dag even naar het strand om nog te genieten van het mooie strand en de heldere zee. De afgelopen dagen is het niet gelukt, vanwege de hevige hoosbuien die hier momenteel vallen.

Spannend, een rode roos....

Een paar dagen geleden, kwam Danielle erachter dat er toch wel een hele mooie rode roos in ons appartement lag. Dit riep bij haar natuurlijk heel veel vragen op. Ik zat al in spanning te wachten wanneer zij hierover vragen op mij zou gaan afvuren...

Best spannend hoor om zomaar een rode roos neer te leggen zonder afzender....

En jawel hoor, uiteindelijk kwam het spervuur van vragen.
Hoe kom je aan die rode roos, die daar ligt?
Van wie heb je die gekregen, van iemand van hier, of van iemand uit Nederland.
Heb je misschien toch een stoere ridder in Nederland waar ik niets vanaf weet...
Zou natuurlijk zomaar kunnen met mijn nieuwe outfit...

Ik in eerste instantie het volgend antwoord:
De 6 maanden zijn nog niet voorbij en je weet ook niet altijd waar ik naar toe ga, als je overdag lig te slapen....

Maar ik heb haar maar niet te lang in spanning laten zitten, dat kon ze echt niet aan. Net wakker en dan zo een mooie roos te zien liggen en niet weten waar die vandaan komt. En dan van mij ook nog een ontwijkend antwoord krijgen, was een beetje te veel van het goede.

Uiteindelijk heb ik het maar verteld waar die mooie rode roos vandaan kwam.
Afgelopen zondag was het immers moederdag en ik was toen 's morgens naar de kerk geweest en daar deelde ze deze mooie rode rozen uit...

Nog maar 3 weken!

Vandaag over drie weken is onze vlucht geboekt naar Nederland! Zaterdag 28 mei hopen we aan te komen. Er resten ons nog drie weken hier, waar we nog afscheid kunnen of moeten nemen van onze dierbare plekjes hier op Aruba...

Het gaat nu wel heel dichtbij komen de vertrekdatum. Eerst was het nog heel ver weg, maar na onze vakantie wordt het ineens allemaal heel echt.

Afscheid nemen van je collega's, van het werk, maar ook van de mensen die je hier hebt leren kennen. En niet te vergeten van de mooie stranden, voornamelijk Moomba Beach en Nikky Beach waar we heel veel kwamen en waar we zeker de komende weken ook nog heel veel zullen komen.

Deze 6 maanden zullen altijd in mijn gedachten blijven. Veel gezien, veel gedaan maar ook veel meegemaakt.

De komende weken staan vol gepland, ja dat kan zomaar hier op Aruba. Dat je ineens veel moet doen. Er zullen toch ook nog wat dingen geregeld moeten worden voor het vertrek naar Nederland. Je moet dan denken aan de salarisadministratie die het juiste salaris nog uitbetaalt voor ons vertrek, bankzaken regelen naar de belastingdienst. Water en electriciteits opzeggen. De huur van ons appartement is al heel lang geleden opgezegd... Auto inleveren...

Overal je borg terugvragen. Ik denk dat dit ons nog heel wat uurtjes ga kosten om dat allemaal weer te regelen en zo heel veel vrij zijn we ook niet meer. Ik kan jullie vertellen dat is niet relaxed.

En we willen nog wel wat leuke dingen gaan doen, deze weken. Nog een keertje een dag naar Palm Island, daar kunnen we snorkelen en een massage nemen... Tenslotte hebben we nog een massage tegoed van onze vakantie in Costa Rica.

Hondsbrutaal....

Lekker in het water zwemmen, zie ik ineens mijn "zwemburen" heel hard het water uitrennen. tot mijn verbazing zie ik ze nog harder lopen, uit mijn ooghoeken zie ik dat er iets wegwaait. Nee het waait niet weg, het rent weg. Ik kijk nog eens goed en wrijf nog eens in mijn ogen. Ja ik zie het echt wel heel goed, daar rent een aap met een plastic weg. Hij rent de jungle in en klimt waarschijnlijk met zijn buit de palmboom in. De jongen van het stel wat heel hard het water uitrende. Rent nog steeds op zijn bloten voeten ook de jungle in. Hij wil waarschijnlijk nog wel iets van zijn buit redden... Na een poosje zie ik hem weer terugkomen met 2 zakken chips in zijn hand, de rest van zijn tas is hij echt kwijt. Zeer waarschijnlijk zit de aap met zijn hele familie van de lekkere dingen te genieten boven in de palmboom en zit ons nu uit te lachen omdat er niet goed op de spullen is gelet.

Zoals gebruikelijk ga ik daarna mijn siesta op het strand houden. Ik schrik wakker van een harde gil van Danielle. Zij is te geschokeerd om iets te doen, blijft gewoon zitten waar ze zit en kijkt met grote ogen naar links, waar mijn tas lig (goed dicht geritst en mijn schoenen aan mijn tas vastgeknoopt). Op 10 cm van mijn tas zit een aap te kijken of hij iets kan meenemen oftewel mijn tas of iets eetsbaar uit de tas. Ik denk dat hij voor de eerste optie gaat, daar heeft hij namelijk het meest aan, want echt alles zit in mijn tas. Maar ik heb nu echt geluk, de tas is te zwaar voor hem, dus hij laat hem maar liggen. Goede raad is nu erg duur (mijn paspoort etc. zat allemaal in de tas) en mijn siesta was nog niet klaar. Ik heb hem tas goed neergelegd en ga hem nu maar gebruiken als hoofdkussen en ga mijn siesta maar vervolgen zoals u hierboven ziet op de foto...